Wist je dat de concentratie van histamine in het lichaam ook beïnvloed kan worden door emotionele stress?

Stress is een onvermijdelijk onderdeel van het moderne leven. Onze lichamen reageren biologisch op de prikkels die stress bij ons veroorzaakt, en dit kan aanzienlijke gevolgen hebben voor onze gezondheid. In dit artikel zullen we onderzoeken hoe emotionele stress de afgifte van histamine in ons lichaam kan beïnvloeden en de relatie met verschillende gezondheidsproblemen.

Mast Cell Activation Syndrome (MCAS) en de verbinding met stress

Ons lichaam reageert biologisch op de prikkels die stress bij ons veroorzaakt. Een van de reacties op dit soort situaties is de activering van de mastcellen, wat leidt tot de afgifte van histamine en andere ontstekingsmediatoren. Mast Cell Activation Syndrome (MCAS), dat zich om verschillende redenen kan manifesteren, kan soms verband houden met stress.

Om precies te zijn, het is niet de stress zelf die de mastcellen activeert, maar het hormoon dat wordt geproduceerd als reactie op deze situaties, bekend als corticotropine-releasing hormone (CRH). Dit hormoon wordt geproduceerd in de hypothalamus, het eerste deel van de hypothalamus-hypofyse-bijnieras (HPA), en is betrokken bij de activatie van de mastcellen, wat resulteert in de afgifte van histamine als gevolg van stress.

Wat zijn mastcellen?

Mastcellen zijn een essentieel onderdeel van het immuunsysteem en bevinden zich in de slijmvliezen en epitheliale weefsels van het hele lichaam. Ze worden geclassificeerd als type T en type TC en spelen een belangrijke rol in allergische en anafylactische immuunreacties, auto-immuunreacties, neurohormonale reacties, stressreacties en infecties (Teoharis C. 2023).

Mastcellen synthetiseren, slaan op en geven verschillende mediatoren vrij met verschillende functies, waarvan sommige een immuun-ontstekingsremmende werking hebben en andere ontstekingsbevorderende eigenschappen. Deze mediatoren omvatten histamine, tryptase, serotonine, IL-1, IL-6, trombocytenactivatiefactor, prostaglandines en leukotriënen.

Wanneer mastcellen worden geactiveerd, geven ze granules vrij die deze mediatoren bevatten in hun cytoplasma, wat bekend staat als degranulatie.

Het belang van het controleren van de activering van mastcellen

Het probleem ontstaat wanneer er een overmatige degranulatie van mastcellen optreedt, wat kan leiden tot een overdreven inflammatoire reactie in het lichaam en in de darm (Ramos. L. et al 2007). De afgifte van IL-1β, IL-6 en TNF-α door de mastcellen vormt de basis voor het aanhouden van ontsteking, terwijl de afgifte van histamine en tryptase bijdraagt aan de sensibilisering van zenuwvezels. Daarom wordt een verhoogde activering van mastcellen geassocieerd met een verhoogde prikkelbaarheid van de zenuwcellen van het enterische zenuwstelsel en de darmdoorlaatbaarheid. Dit is met name relevant bij mensen die gediagnosticeerd zijn met prikkelbaredarmsyndroom, omdat ze vaak pijn ervaren als gevolg van deze verhoogde viscerale gevoeligheid en ontsteking van het darmslijmvlies (Panula P. 2015).

Daarnaast speelt de activering van mastcellen een cruciale rol in de pathogenese van vele ziekten, niet alleen allergische aandoeningen, maar ook auto-immuunziekten en kanker.

Mastcelactivering

Christine N. Noto. et al. (2021)

De impact van stress op het immuunsysteem

Het is belangrijk om onderscheid te maken tussen acute stress en chronische stress. Onze fysiologie verwacht af en toe stress, wat acute of kortdurende reacties genereert. Deze stressoren kunnen bijvoorbeeld lichaamsbeweging, temperatuursveranderingen, vastenperiodes, enzovoort zijn.

Als we naar de trends en de context van onze samenleving kijken, zien we dat de meeste stressoren met een hoge intensiteit meestal geen fysieke of kortdurende stressoren zijn, maar emotionele en langdurige stressoren. Dit verstoort de aanpassing van ons lichaam aan stress en zorgt ervoor dat de hormonale reactie in de tijd aanhoudt, zelfs op momenten waarop dit niet zou moeten gebeuren.

Circadiaans stresspatroon

De afgifte van hormonen, inclusief die gerelateerd aan stress, zou een circadiaans patroon moeten volgen en moeten fluctueren tussen dag en nacht. Onze fysiologie ondergaat veranderingen tussen deze twee perioden, maar chronische stress verstoort dit natuurlijke ritme. Het beïnvloedt bijvoorbeeld de productie van cortisol en verstoort ons biologische ritme, waardoor de beschikbare middelen voor het immuunsysteem beperkt worden. Dit kan leiden tot een onevenwicht dat het risico op het ontwikkelen van een breed scala van ziekten verhoogt, van veelvoorkomende infecties tot verschillende soorten kanker. Kortom, stress heeft een a

anzienlijke invloed op ons lichaam.

Bovendien is het interessant om op te merken dat er een verschil in geslacht is in de binding van histaminereceptoren H1 in de hersenen. Vrouwen zouden een grotere affiniteit voor deze receptoren kunnen hebben in vergelijking met mannen (Shin Fukudo, et al. 2022). Daarom is het, vooral als je een vrouw bent, belangrijk om een levensstijl te vinden en te bevorderen die je in staat stelt, voor zover mogelijk, stress en histamineproductie te reguleren.

Stress en het effect op het spijsverteringssysteem

Chronische stress heeft een negatieve invloed op de functie van het spijsverteringssysteem, waarbij de doorlaatbaarheid van het darmslijmvlies toeneemt en de toegang van histamine en de afgifte van mastcellen worden bevorderd. Een darm met een hoge doorlaatbaarheid staat een massale instroom van histamine in de bloedbaan toe, wat kan leiden tot symptomen die verband houden met een teveel aan histamine. Histamine speelt een belangrijke rol in de pathofysiologie van darmziekten en aandoeningen van de darm-hersenas, en de balans van de darmmicrobiota is essentieel voor de behandeling van mensen met DAO-tekort.